Psychoterapia indywidualna kierowana jest do osób, które odczuwają w swoim życiu dyskomfort i potrzebują pomocy w przejściu przez proces radzenia sobie z własnymi trudnościami, problemami czy zaburzeniami psychologicznymi.

Celem terapii jest nie tylko przezwyciężenie trudności emocjonalnych, znalezienie źródeł zaburzeń, lecz także wspieranie i rozwój osobowości, jak czytamy na stronach psychoterapii Gestalt.

Psychoterapią nazywamy kontakt psychoterapeuty z pacjentem/klientem przynajmniej raz w tygodniu, który trwa około 50 minut. Pacjent po konsultacji decyduje się na głębsze przyjrzenie się swoim trudnościom i problemom osobistym. Psychoterapię można rozpocząć od pierwszego spotkania, które zaczyna się od zebrania wywiadu.

Choć w większości przypadków psychoterapia jest skuteczną metodą pomocy psychologicznej, czasem jednak zdarzają się sytuacje, kiedy niezbędna jest konsultacja psychiatryczna. Przy problemach psychiatrycznych psychoterapia wspomagana jest farmakoterapią.

Po ustaleniu diagnozy najczęściej podpisywany jest kontrakt terapeutyczny, który jest bardzo ważnym czynnikiem zobowiązującym pacjenta/klienta oraz psychoterapeutę do wspólnych działań na rzecz zdrowienia osoby zgłaszającej problem. Kontrakt określa jasno zasady współpracy, które są niezbędne do przeprowadzenia efektywnej terapii.

Po etapie diagnostycznym, który zazwyczaj trwa do 5 sesji, każda kolejna sesja terapeutyczna z osobą dorosłą powinna odbywać się przynajmniej jeden raz w tygodniu lub częściej oraz trwać około 50 minut. W przypadku terapii par sesja może trwać około 90 minut co 2 tygodnie. Czas sesji może być wydłużony do 90 minut również w pracy z niektórymi zaburzeniami takimi jak PTSD czy OCD (wydłużony czas zależy od nurtu psychoterapii, w którym pracuje psychoterapeuta). W przypadku dzieci i młodzieży czas sesji terapeutycznej dostosowany jest do możliwości młodego pacjenta/klienta. Kiedy na terapię trafiają dzieci i młodzież, w początkowym etapie przeprowadza się jedno spotkanie konsultacyjne z samym rodzicem celem zebrania dokładnego wywiadu, a następnie cztery spotkania diagnostyczne z dzieckiem lub młodą osobą. Jest to bardzo ważne, ponieważ osoba niepełnoletnia zachęcona przez rodziców do terapii może nie dostarczyć wielu znaczących informacji do przeprowadzenia terapii dostosowanej do potrzeb młodego pacjenta/klienta.