Nurt ten zakłada, że zaburzenia wynikają z konfliktu między „ja realnym” a „ja idealnym”. Problemy powstają w przypadku norm i wartości, które są sprzeczne z prawdziwymi potrzebami pacjenta. Celem terapii jest pomoc w samoakceptacji oraz poprawa poczucia własnej wartości. Osoba potrzebująca lepiej poznaje swoją osobowość, co pozwala na podejmowanie decyzji, które są zgodne z jego tożsamością. Terapia ma pomóc w zaspokojeniu potrzeb pacjenta, tj. potrzeby bezpieczeństwa, akceptacji, miłości. Terapia zorientowana jest na teraźniejszość i przyszłość. Podejmowanie decyzji i odpowiedzialność są w gestii klienta. To on decyduje czym będzie zajmował się podczas sesji, a terapeuta dostosowuje się do jego wyborów. Klient podczas sesji wyraża siebie, co pozwala na lepsze poznanie swojej osobowości i pragnień. Terapia humanistyczno-egzystencjonalna polega na wsłuchiwaniu się w sygnały wysyłane przez ciało. Polega na nauce zależności między sferą psychiczną i fizyczną.
Terapia skuteczna jest w leczeniu zaburzeń depresyjnych, lękowych czy zaburzeń odżywiania. Długość terapii zależy od problemu oraz może mieć charakter krótko – jak i długookresowy.